Podłogi z drewna
Podłoga jesion rustic
Fot. Royal Floor
Są eleganckie i jednocześnie praktyczne, mają niepowtarzalną fakturę, ocieplają, chronią przed hałasem i korzystnie wpływają na mikroklimat pomieszczeń.
Zobacz także
LEROY MERLIN Efekt drewna na podłodze – deski, panele czy gres?
Rysunek słojów na podłodze w magiczny sposób sprawia, że wnętrze momentalnie zyskuje na charakterze, staje się cieplejsze w odbiorze, bardziej przytulne i przyjazne. Ale jaką podłogę wybrać do różnych...
Rysunek słojów na podłodze w magiczny sposób sprawia, że wnętrze momentalnie zyskuje na charakterze, staje się cieplejsze w odbiorze, bardziej przytulne i przyjazne. Ale jaką podłogę wybrać do różnych pomieszczeń w domu lub mieszkaniu? Tę wykonaną z naturalnego drewna, wykończoną gresem, a może nowoczesne posadzki z laminatów lub winyli? Eksperci Leroy Merlin podpowiadają, czym się kierować przy wyborze materiałów.
STYROPMIN Ocieplenie domu zimą z serią Instal Panel
Zima jako okres, w którym prace budowlane przenoszą się do wnętrza domów, stanowi kluczowy moment dla wielu właścicieli. Niektórzy z nich z pewnością już oddychają z ulgą, przystępując do wykańczania długo...
Zima jako okres, w którym prace budowlane przenoszą się do wnętrza domów, stanowi kluczowy moment dla wielu właścicieli. Niektórzy z nich z pewnością już oddychają z ulgą, przystępując do wykańczania długo wyczekiwanego lokum. Jednak dla innych prace wciąż trwają, koncentrując się na elementach, które wpływają na trwałość domu, komfort jego mieszkańców na długie lata oraz, co nie mniej istotne, na ograniczenie kosztów energii w obliczu ciągłego wzrostu cen.
KERPOL Sp.z o.o. Płytki ceramiczne w strefach bosej stopy
Okładzinom ceramicznym w pomieszczeniach, gdzie poruszamy się boso, stawiane są wymagania, które w niektórych aspektach różnią się od wymagań dla pomieszczeń, gdzie poruszamy się w obuwiu. Dotyczy to w...
Okładzinom ceramicznym w pomieszczeniach, gdzie poruszamy się boso, stawiane są wymagania, które w niektórych aspektach różnią się od wymagań dla pomieszczeń, gdzie poruszamy się w obuwiu. Dotyczy to w szczególności przeciwpoślizgowości, nasiąkliwości, własności higienicznych i odporności chemicznej.
Podłogi drewniane produkuje się z drewna litego oraz klejonego warstwowo. Do wyrobu i jednych, i drugich wykorzystuje się drewno pozyskiwane z gatunków drzew rosnących w różnych rejonach świata.Każdy gatunek drewna charakteryzuje się określonymi właściwościami technicznymi. Przy wyborze drewna na posadzkę liczy się przede wszystkim jego twardość, która decyduje o odporności podłogi na ścieranie i uszkodzenia mechaniczne. Drewnem miękkim można pokrywać podłogi w pomieszczeniach o małym natężeniu ruchu, np. w sypialniach, a średnio twardym – np. w gabinetach czy domowych bibliotekach. Wszędzie tam, gdzie powierzchnie podłóg narażone są na duże obciążenie (hole, korytarze, schody, kuchnie, salony i pokoje dzieci), konieczne jest stosowanie twardych gatunków drewna.
Wybierając lite drewno na posadzkę, warto też pamiętać, że jest to materiał higroskopijny. W środowisku suchym oddaje nadmiar wilgoci (wysycha), a w wilgotnym pochłania parę wodną z powietrza. Pod wpływem tego procesu drewniane elementy kurczą się lub powiększają i w efekcie odkształcają się i pękają. Przy czym poszczególne gatunki drewna różnią się stopniem odporności na zmiany warunków wilgotnościowych otoczenia. Drewno bukowe na przykład, mimo że dość twarde, nie wszędzie można układać, ponieważ jest mało odporne na wahania wilgotności w pomieszczeniu. Jeśli chcemy więc wykończyć drewnem podłogę w kuchni, lepiej wykorzystać do tego celu mniej wrażliwe na stałe zmiany poziomu wilgotności w otoczeniu – dębowe czy niektóre gatunki drewna egzotycznego.
Spośród drzew rosnących w naszej strefie klimatycznej do miękkich gatunków zaliczane są sosna, świerk i jodła. Średnio twarde gatunki to brzoza, olcha i modrzew, a twarde – akacja, buk, dąb, grab, jawor, jesion, klon i orzech. Najtwardsze zaś są gatunki drewna pochodzącego z innych stref klimatycznych, nazywanego egzotycznym. Sprowadza się je głównie z Azji Południowo-WschodWschodniej, Afryki Środkowej i Ameryki Południowej. Drewno egzotyczne cenione jest zarówno za dużą twardość, odporność mechaniczną i stabilność przy zmianach wilgotności otoczenia, jak i za ciekawe usłojenie i kolorystykę, niespotykane wśród europejskich gatunków drzew. Do wyboru mamy drewno w różnych odcieniach żółci, w pastelowych szarościach i beżach oraz w całej palecie brązów – od jasnych do bardzo ciemnych, przechodzących w czerń. Są też takie gatunki, które mają pomarańczowe lub czerwone zabarwienie.
Większość wymienionych gatunków drewna, zarówno rodzimych, jak i importowanych, występuje w różnych odcieniach barwnych. Przykładem może być tu dąb, który dostępny jest w kilku kolorach.
POSADZKI Z DREWNA LITEGO
Deski. Współcześnie oferowane deski podłogowe są tak przygotowane, aby ich montaż był łatwy i prosty, a w trakcie eksploatacji nie paczyły się i nie wyginały. Szybkie łączenie desek umożliwiają odpowiednio wyprofilowane krawędzie, pozwalające na układanie ich na pióro i wpust lub na zakładkę. Dzięki temu gotowa posadzka jest szczelna i nie szpecą jej nieestetyczne szpary.
Deski z litego drewna przeznaczone na podłogi mają najczęściej grubość 21–30 mm, szerokość 8–18 cm, a długość nawet do 6 m. Zwykle mocuje się je (gwoździami lub wkrętami) na drewnianych legarach, których rozstaw musi zapewniać stabilność posadzki i zapobiegać uginaniu się jej pod ciężarem mebli czy chodzących po niej osób. Rozstaw i wymiary legarów zależą od grubości i długości desek podłogowych.
Pod legarami rozkłada się folię hydroizolacyjną, a między legarami – jeśli sytuacja tego wymaga – można ułożyć izolację akustyczną z wełny mineralnej.
Deski podłogowe produkuje się głównie z drewna drzew iglastych – sosny lub świerku, ale na rynku coraz więcej jest tych produktów wykonanych z innych gatunków drzew, w tym także egzotycznych.
Decydując się na deski podłogowe, warto pamiętać, że układa się je prostopadle do okna. Wtedy światło nie będzie załamywało się na łączeniach i dzięki temu mniej będą widoczne ewentualne nierówności posadzki.
Parkiet. Uznawany jest za najbardziej eleganckie wykończenie podłogi. Cechuje się też dobrymi właściwościami termoizolacyjnymi i akustycznymi. Tradycyjny parkiet wykonuje się z podłużnych klepek, ułożonych w określony wzór. Najczęściej jest to szachownica, jodełka lub cegiełka. Można też pokusić się o bardziej dekoracyjny układ klepek, łącząc ze sobą różne gatunki i kolory drewna. Tak zakomponowany wzór może przypominać barwny dywan lub też wyznaczać np. podziały funkcjonalne pomieszczenia. Wykonanie takiego parkietu wymaga jednak sporego doświadczenia, staranności i wyczucia estetyki. Parkiet mocuje się do podłoża za pomocą specjalistycznego kleju, łącząc klepki na styk lub na pióro i wpust. Wymiary pojedynczych klepek są różne. Ich grubość wynosi zazwyczaj 15–22 mm, długość 200–500 mm, a szerokość 30–100 mm. Na zamówienie firmy wykonują również klepki w innych wymiarach i kształtach.
WARTO WIEDZIEĆ! |
Gatunki drewna egzotycznegoPodłogi najczęściej wykonuje się z następujących gatunków tego drewna:
|
Szczególną odmianę parkietu stanowi mozaika, czyli małe klepki (długości 80–100 mm i szerokości ok. 20 mm), fabrycznie naklejone na papier lub siatkę. Są one cieńsze od tradycyjnego parkietu (zazwyczaj mają grubość ok. 10 mm). Klepki na arkuszu połączone są na styk i tworzą określony wzór, najczęściej przypominający tradycyjny parkiet, czyli szachownicę, cegiełkę, jodełkę itp. Można też kupić mozaikę parkietową z bardziej wyszukanymi kompozycjami, złożonymi z elementów różnej wielkości i o różnych kształtach oraz wykonanych z różnych gatunków i kolorów drewna. Do podłoża przykleja się całe arkusze mozaiki, co znacznie skraca czas montażu posadzki i ułatwia staranne jej wykonanie.
Na parkiety – zarówno tradycyjne, jak i na mozaikę – wykorzystuje się różne gatunki drewna liściastego (dąb, jesion, klon, wiąz, buk, brzozę, jawor) i iglastego (sosna i świerk). Efektownie wyglądają też parkiety z drewna egzotycznego.
Zabezpieczanie powierzchni. Dużą zaletą podłóg z litego drewna jest to, że można je wielokrotnie cyklinować i szlifować. Po takich zabiegach powierzchnię podłogi zawsze trzeba zabezpieczyć lakierem, olejem lub woskiem. W taki sam sposób postępuje się również z nową podłogą. Nie można więc eksploatować podłogi zaraz po ułożeniu.Do zabezpieczania powierzchni podłóg drewnianych najczęściej wybierane są lakiery na bazie wody, które wysychając, nie wydzielają szkodliwych substancji, dobrze podkreślają strukturę drewna i są dość odporne na ścieranie.
W pomieszczeniach intensywnie użytkowanych lepiej jednak sprawdzają się lakiery rozpuszczalnikowe, które tworzą powłoki o wysokiej odporności na ścieranie, wodę oraz środki czystości. Ponieważ podczas nanoszenia tych lakierów ulatniają się szkodliwe substancje, można je stosować tylko w dobrze wentylowanych lub przewietrzanych pomieszczeniach.
Niezależnie jednak od rodzaju lakieru, zawsze trzeba przestrzegać zaleceń producenta podanych na opakowaniu lub dołączonej do niego instrukcji.
Inny, coraz popularniejszy sposób zabezpieczania powierzchni drewna (zwłaszcza podłóg z desek) to nasączanie jej specjalnym olejem – naturalnym lub barwionym pigmentami. Utworzona przez olej matowa powłoka pozostawia widoczny naturalny rysunek drewna i chroni przed wnikaniem wody w jego strukturę. Olejowanie podłogi uznawane jest za najbardziej ekologiczną metodę zabezpieczania jej powierzchni. Jest jednak bardziej pracochłonna niż lakierowanie – wymaga bowiem żmudnego wcierania oleju. Naturalnym preparatem są także mieszanki woskowo-olejowe, które – podobnie jak oleje – nanosi się na powierzchnię posadzki i wciera. Nie wnikają one jednak tak głęboko w strukturę drewna jak oleje.
POSADZKI Z DREWNA WARSTWOWEGO
Posadzki te cieszą się coraz większą popularnością, a uznanie użytkowników zdobyły dzięki łatwości układania i walorom użytkowym. Są to bowiem gotowe do montażu panele, niewymagające po ułożeniu uciążliwego cyklinowania i zabezpieczania.
Panele drewniane składają się zazwyczaj z trzech warstw, trwale ze sobą sklejonych. Warstwę nośną stanowi rdzeń z wąskich listewek z drewna iglastego. Dzięki specjalnemu układowi tych listewek, rdzeń zapobiega zmianom wymiarów paneli pod wpływem wilgoci. Lico paneli pokrywa warstwa dekoracyjna (grubości ok. 4 mm) ze szlachetnego gatunku drewna, odpornego na ścieranie. Tworzą ją zazwyczaj deszczułki ułożone w różne wzory, przypominające tradycyjne parkiety mozaikę lub deski z litego drewna. Trzecią, spodnią warstwę – wyrównującą naprężenia powstające w warstwie licowej i środkowej – wykonuje się ze sklejki lub z tzw. obłogów – drewna topoli, olchy czy osiki.
Warstwa licowa jest fabrycznie pokrywana kilkoma warstwami lakieru, utwardzanymi promieniami UV lub termicznie. Dzięki temu po ułożeniu paneli nie trzeba zabezpieczać.
Dostępne są także panele o innej budowie, np. dwuwarstwowe (ze spodnią częścią wykonaną z płyty wiórowej lub paździerzowej i licem z dekoracyjnego forniru) czy bambusowe wykonane ze sklejonych warstwowo cienkich listewek.
Panele drewniane mają najczęściej kształt prostokąta długości 800–2600 mm, szerokości 150–400 mm. Ich grubość wynosi od 7 mm do 25 mm.
Montaż posadzki z paneli drewnianych jest bardzo prosty i, korzystając z instrukcji dołączonej przez producenta, można wykonać go we własnym zakresie. Podłoże nie musi być idealnie gładkie, ponieważ pod panele kładzie się podkład wyrównujący, pełniący również funkcję izolacji przeciwwilgociowej i akustycznej. Najczęściej jest to specjalna pianka poliuretanowa lub cienkie płyty ze zmielonego drewna liściastego, lub iglastego czy korka technicznego, zabezpieczone od spodu folią paroizolacyjną.
Panele układa się jako podłogę pływającą, a więc nie mocuje się ich do podłoża. Producenci proponują dwa systemy łączenia poszczególnych elementów: na pióro i wpust lub na zatrzask. W pierwszym używa się specjalistycznych klejów do paneli, zapewniających elastyczne połączenie poszczególnych elementów. Dla trwałości posadzki ważne jest, aby panele były bardzo dokładnie sklejone, a dla estetyki – staranność wykonania połączeń.
Drugi system, na zatrzaski, jest prostszy i szybszy. Wystarczy przyłożyć do siebie dwa panele i połączyć je wbudowanymi w nie zatrzaskami. Przy tej metodzie klej jest niepotrzebny – nie ma więc ryzyka zabrudzenia powierzchni, a ułożona w ten sposób posadzka pozbawiona jest szczelin między poszczególnymi panelami.
Posadzkę z paneli drewnianych – podobnie jak z litego drewna – można wielokrotnie odnawiać. Wystarczy zeszlifować porysowaną lub zmatowioną warstwę lakieru i położyć nową.