Komin systemowy – budowa krok po kroku

Komin systemowy to fabrycznie przygotowane elementy przewodów kominowych wykonane z materiałów kwaso- i ognioodpornych wraz z akcesoriami pomocniczymi. Obudowa rur spalinowych wykonana jest z pustaków ceramicznych lub keramzytobetonowych.

Zaletą komina systemowego w porównaniu z kominem murowanym z cegły jest duża szczelność łączenia prefabrykowanych elementów. Dodatkowo jego budowa jest szybsza, prostsza i mniej kosztowna.

Komin systemowy zajmuje mniejszą powierzchnię w budynku, zwłaszcza kanały wentylacyjne w porównaniu z tradycyjnym wykonaniem (o budowie komina systemowego mówimy w kontekście montażu wszystkich prefabrykowanych elementów).

Przed budową komina systemowego

Przed przystąpieniem do budowy komina systemowego trzeba podjąć decyzję dotyczącą ogrzewania budowanego domu i przemyśleć wybór kominka. Niezwykle ważną kwestią jest bowiem dopasowanie systemu kominowego do urządzenia grzewczego, nigdy na odwrót. Dotyczy to zarówno pieców i kotłów na paliwa stałe, kotłów z zamkniętą komorą spalania, jak i kotłów gazowych oraz olejowych. Jest to bardzo ważne, ponieważ każde urządzenie grzewcze różni się konstrukcją, co wpływa na rodzaj systemu odprowadzania spalin, jaki należy zastosować.

Zasadniczym krokiem jest również oszacowanie minimalnej i maksymalnej wysokości komina. Sama jego długość narzucona jest przez wysokość budynku i ma bezpośredni wpływ na dobór średnicy. Montaż systemu kominowego nie należy do najprostszych – pomocne w tym mogą być informacje zamieszczone w projekcie budowlanym. Warto w tej kwestii zasięgnąć porady eksperta, najlepiej w firmie oferującej system kominowy.

System kominowy – zasady montażu

Miejsce usytuowania komina powinno wynikać z projektu. W tym miejscu powinien znaleźć się fundament, który powstaje jednocześnie z fundamentami pod ściany domu.

Budowę każdego komina systemowego należy rozpocząć od szczegółowego zapoznania się z instrukcją montażu i zgodnie z nią postępować.

• Przed montażem pierwszego elementu bardzo ważne jest ułożenie izolacji przeciwwilgociowej i uwzględnienie poziomu zera budynku. Uniknie się w ten sposób zabetonowania posadzką zbiornika na kondensat.
• Na tak przygotowanej podbudowie muruje się kolejne pustaki obudowy na tradycyjnej zaprawie cementowo-wapiennej, a elementy ceramiczne łączy na kit lub silikon kwasoodporny, dostarczany wraz z innymi elementami.
• Bardzo ważne jest ustalenie wcześniej wysokości mocowania trójnika spalin (miejsce podłączenia urządzenia grzewczego). Każdy typ urządzenia powinien być montowany na określonej przez montera wysokości instalacji.
• Przyłącze kominka najczęściej montowane jest na wysokości 2,20 m pod kątem 45°, a kotły na paliwa stałe zgodnie z dokumentacją techniczną urządzenia.
• Trójnik zamontowany na złej wysokości można przełożyć, jednak taka operacja powinna być wykonana przez osobę z odpowiednimi kwalifikacjami.

Po ustawieniu każdego pustaka umieszcza się w nim termoizolację z wełny mineralnej (o ile jest wymagana w danym systemie), po czym wkłada rurę szamotową. Czynności te powtarza się do momentu, aż komin osiągnie wymaganą wysokość.

Zamiast stawiać na tradycyjne pustaki, można skorzystać również z nowoczesnych, wyposażonych już w izolację pustaków perlitowych. Są to pustaki wykonane z materiału pochodzenia mineralnego o nazwie perlit ekspandowany. Jest on prawie o połowę lżejszy od tradycyjnych pustaków. Wykonany jest z naturalnych składników, co sprawia, że jest doskonałym izolatorem. Co ważne, jest również łatwy w montażu.

Jeśli natomiast w kominie nie przewiduje się termoizolacji, na rury nasuwa się obręcze dystansowe.

Komin systemowy nie może być trwale połączony ze ścianami, do których przylega - należy go więc zdylatować, a w przypadku elementów łatwopalnych - zostawić pięciocentymetrowy odstęp.

W stropach zazwyczaj zostawia się otwór na komin, jeśli go nie ma, to należy postępować identycznie jak ze ścianą. Część komina, która będzie wystawała ponad dach, trzeba otynkować, obłożyć płytką lub cegłą klinkierową murowaną na płycie wspornikowej dostępnej w systemie kominowym.

Jeśli komin wystaje bardziej niż na długość deklarowaną przez producenta, można go dodatkowo wzmocnić poprzez włożenie w otwory narożne pustaków specjalnych gwintowanych prętów, które stanowią swego rodzaju zbrojenie. W ten sposób wzmocniony komin może mieć większą wysokość, jednak należy pamiętać, aby zachować odpowiedni dostęp do jego czyszczenia.

Na koniec montuje się tzw. czapkę betonową, którą można wykonać samodzielnie lub kupić gotową, a następnie montuje wszystkie niezbędne akcesoria w sposób opisany w instrukcji montażu.

Na koniec komin wymaga precyzyjnej obróbki blacharskiej, która zapewni odpowiednie i szczelne połączenie z pokryciem. Tak wybudowany komin może czekać na ostateczne potwierdzenie odbioru przez mistrza kominiarskiego.

Budowa komina systemowego – jakich błędów się wystrzegać?

Nawet najlepszym fachowcom zdarza się popełnić błędy, które mogą mieć wpływ na działanie komina. Warto poradzić się renomowanej firmy, która specjalizuje się w tego typu pracach.

Na jakie elementy musimy zwrócić szczególną uwagę? Już przy montażu komina należy sprawdzić, czy rury ceramiczne nie mają pęknięć i czy łączenia między nimi są szczelne, w przeciwnym razie zaburzy to prawidłowy ciąg kominowy.

Gdy decydujemy się na kocioł na paliwa płynne czy kominek z płaszczem wodnym, warto zwrócić uwagę, czy zamontowany jest odkraplacz do odprowadzania skroplin – uchroni to przed nieprzyjemnym zapachem w pomieszczeniu.

Aby zabezpieczyć się przed przeciekaniem komina na styku z dachem, nie należy na nim montować anten satelitarnych i innych urządzeń. Warto natomiast zamontować jak najbliżej komina wyłaz dachowy i jeśli sytuacja tego wymaga – także ławkę kominową. Jeśli nie zapewnimy dostępu do komina, nie uzyskamy odbioru kominiarskiego.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!