Cięcie krzewów ozdobnych – praktyczne porady

Sposób cięcia zależy od tego, czy główną ozdobą rośliny są kwiaty, owoce, liście, czy pędy. Zależy również od siły wzrostu, sposobu prowadzenia, charakteru kwitnienia (na pędach tegorocznych, zeszłorocznych lub krótkopędach), a także od naszych oczekiwań dotyczących wyglądu roślin.

Cięcie po posadzeniu

Zabieg ten dotyczy wyłącznie roślin liściastych. Polega zazwyczaj na silnym przycięciu od 1/2 do 2/3 długości wszystkich pędów.

Cięcie starszych roślin

Cięcie krzewów liściastych wykonujemy (niekoniecznie co roku) po to, aby usunąć pędy uszkodzone, starsze gałęzie, powodujące nadmierne zagęszczanie się krzewu. Możemy to robić etapowo i w drugim roku skrócić pozostawione pędy. Formy pienne (iglaste i liściaste) tniemy w zależności od kształtu korony, jaki chcemy uzyskać (kuliste, jajowate, walcowate), lub gdy chcemy zmniejszyć objętość korony.

Kiedy ciąć ?

Późna zima i wczesna wiosna

Wtedy przycinamy większość krzewów, m.in. krzewy, które kwitną na końcach tegorocznych przyrostów. Należą do nich: hortensja drzewkowata, pięciorniki, tawuły kwitnące latem, powojniki wielkokwiatowe. Wszystkie pędy skracamy do długości 20-40 cm. Hortensjom bukietowym przycinamy wszystkie pędy nad pierwszym lub drugim oczkiem.

Dość mocno przycinamy też derenie. Co kilka lat można je przyciąć nawet tuż nad ziemią w celu ich odmłodzenia.

Niektóre rośliny o ozdobnych liściach, jak np. berberysy, śnieguliczki, tniemy nieco słabiej (skracamy pędy o około 10-20 cm), ewentualnie bardziej je prześwietlamy. Cięcie pęcherznic przeprowadzamy na taką wysokość, jaką chcemy uzyskać, ale najniżej na około 80 cm.

Wczesna wiosna to również czas na przycinanie iglaków. Żywotnikom, cisom czy cyprysikom podtrzymujemy wyjściową koronę, skracając szczytowe pędy o 5-25 cm za pomocą nożyc do żywopłotu. Jodłom i świerkom skracamy ubiegłoroczne przyrosty o około 2/3 lub połowę, aby uzyskać bardziej zwarty pokrój. Nie musimy tego robić każdego roku, wystarczy raz na 2-3 lata.

Późna wiosna: koniec kwietnia i początek maja

To czas przycinania tych krzewów, które kwitną wczesną wiosną, jak np. forsycje, pigwowce, tawuły wczesne, wierzby. O tej porze roku przycinamy je do połowy lub do 2/3 wysokości.

Do późnej wiosny warto zaczekać z cięciem krzewów wrażliwych na mróz: budlei, hibiskusów, hortensji ogrodowych. Widać wtedy, które pędy uległy uszkodzeniu. Przemarznięte usuwamy, a te, które przezimowały, lekko skracamy.

Trochę później kwitną krzewuszki, żylistki, bzy, migdałki, jaśminowce, a więc przycinamy je, gdy już przekwitną. Bzom dobrze jest przyciąć w miarę możliwości wszystkie przekwitłe kwiatostany. Migdałki kwitną na całej długości pędów, a więc wystarczy przycinać je co 3-4 lata.

Jeśli chcemy doczekać się gęstych sosen kosodrzewin, to gdy wypuszczą nowe przyrosty (czerwiec), skróćmy je o 2/3. Można także skracać nowe przyrosty innym gatunkom sosen.

Zaleca się także raz na 2-3 lata skracać część nowych przyrostów różaneczników, ale tylko część, bo na przyciętych pędach raczej nie zawiążą się pąki kwiatowe.

Lato

To dobry moment do skracania pędów rosnących zbyt blisko ścieżek i alejek ogrodowych oraz wzajemnie się zacieniających. Wtedy też można przyciąć po raz drugi krzewy ozdobne z liści: krzewuszki, pęcherznice, wierzby, berberysy oraz tawuły, które już przekwitły.

Niektóre krzewy, jak np. wawrzynek wilcze łyko czy rokitnik, źle znoszą przycinanie, a złotokapom lepiej wycinać jedynie stare i zagęszczone pędy, aby nie ograniczać corocznego kwitnienia.

Cięcie krzewów tworzących żywopłoty

Krzewy liściaste należy po posadzeniu przyciąć nisko, na wysokość około 20 cm. Drugie cięcie przeprowadza się wiosną w następnym roku, zostawiając około 20-30 cm ostatniego przyrostu. Podobnie postępujemy przez kilka następnych lat, gdy żywopłot osiągnie docelową wysokość. Zostawiamy corocznie 2-3 cm ostatniego przyrostu.

Krzewy iglaste i zimozielone (np. bukszpan) w żywopłocie przez pierwsze lata przycinamy w miarę potrzeby bardzo delikatnie. Kiedy osiągną żądane przez nas wymiary, strzyżemy je raz, najwyżej dwa razy w ciągu roku. Pierwsze cięcie przeprowadza się, zanim rośliny zaczną przyrastać, natomiast drugie, jeśli jest konieczne, latem (do sierpnia).

Cięcie róż

Zabieg ten należy przeprowadzić corocznie, zaraz po odkryciu krzewów z zimowej otuliny. Po ciężkiej zimie można przesunąć cięcie o dwa tygodnie, gdyż łatwiej będzie wtedy odróżnić pędy, które przemarzły. Pędy słabe, krzyżujące się, uszkodzone wycinamy u nasady krzewu. Obowiązuje ogólna zasada: im krzew jest większy, tym mniej skraca się pędy. W przypadku róż wielkokwiatowych na pędach odmian silniej rosnących pozostawiamy 6-10 oczek (pączków), na pędach odmian niższych 2-4 oczka. U róż bukietowych pozostawia się na każdym pędzie jednakową liczbę oczek: od 2 do 6. Różom okrywowym możemy skracać wszystkie pędy, do wysokości około 30 cm, za pomocą nożyc do żywopłotu. Różom pnącym wycinamy pędy stare, które już nie rosną, pozostawiając 6-8 mocnych, zdrowych pędów. Większość róż pnących wykształca najładniejsze kwiaty na młodych pędach, wyrastających z ubiegłorocznych przyrostów.

Różom piennym skracamy pędy silniej, pozostawiając 2-4 oczka na pędzie. Tniemy zawsze około 0,5 cm nad oczkiem skierowanym na zewnątrz korony. W czasie sezonu usuwamy sukcesywnie przekwitnięte kwiatostany, a u odmian wielkokwiatowych uszczykujemy młode pędy, które pojawią się w kątach liści, poniżej głównego kwiatu. Po każdym cięciu rośliny dobrze jest nawieźć odpowiednim dla nich nawozem.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!