Jak zagospodarować wodę deszczową

Zbieranie deszczówki wyłapanej przez dobrze dobrany system rynnowy pozwala nie tylko zaoszczędzić na wodzie. W czasie nawałnic deszcz powoduje niemałe szkody, zawilgacając ściany i uszkadzając tynki. Rynny zabezpieczają elewację przed zniszczeniem.

Jak pozbyć się wody spływającej z rynien?

Deszczówkę można wykorzystać do celów ogrodniczych poprzez zastosowanie rewizji i kolanka łączącego rurę spustową (pionową, odprowadzającą wodę z rynien) z rozsączającą.

Jeżeli możemy skorzystać z kanalizacji deszczowej, w rurze spustowej montujemy rewizję, w której gromadzą się zanieczyszczenia dające się łatwo usunąć i podłączamy odpływ łączący z kanalizacją ze spadkiem 2% (2 m wysokości na 100 m długości).

Zastosowanie osadnika rynnowego wyposażonego w klapę stanowiącą blokadę zapachową i kosz na zanieczyszczenia pozwala na podłączenie do niego bezpośrednio rury spustowej i skorzystanie z kanalizacji ogólnospławnej.

Jeśli znaczna część działki wyłożona jest twardą nawierzchnią wymagającą odwadniania, można odprowadzić wodę z rur spustowych i nawierzchni do kanalizacji wspólnie, za pomocą tzw. systemu odwodnienia liniowego. Woda wlewa się przez widoczny w nawierzchni ruszt do korytka.

Sieć korytek odprowadza ją do studzienki z koszem i syfonem blokującym odory. Niekiedy do pozbycia się wody z rur spustowych wykorzystuje się istniejący wokół fundamentów budynku drenaż służący do odprowadzania wody gruntowej. Zamiast podłączać do niego bezpośrednio rurę spustową, co mogłoby poważanie zakłócić jego działanie, pozwalamy wodzie na opadanie z rur spustowych na przepuszczalną opaskę z kruszywa, którą zasypany jest drenaż.

A może odzyskać i ponownie wykorzystać?

W czasie deszczu trwającego 10 minut z dachu o powierzchni 120 m² można zebrać około 180 l wody. To mniej więcej 20 porcji do spłukania toalety, 6 dużych prań w pralce, 3 mycia samochodu.

Wykorzystanie deszczówki w gospodarstwie domowym ogranicza zużycie kranowej wody pitnej. Dziennie można zaoszczędzić około 80 l, czyli niemal połowę dziennego zużycia szacowanego na 200 l. W skali roku to niemal 30 m³ wody.

Woda deszczowa jest miękka - nie zawiera magnezu i wapnia, dzięki czemu idealnie nadaje się do prania i zmywania. Ponieważ nie posiada właściwości higienicznych, w przypadku jej pełnego zagospodarowania na cele domowe, należy stworzyć specjalną instalację do jej rozprowadzenia, aby nie dopuścić do jej zmieszania z wodą pitną. Do tego celu stosuje się antyskażeniowe zawory.

Należy pamiętać, że większość zanieczyszczeń w wodzie deszczowej pochodzi z nawierzchni, po której spływa, czyli z dachu. Dlatego nie ma sensu wykorzystanie wody, która miała styczność z papą czy azbestem, gdyż jest ona silnie skażona.

Odbiorniki zasilane deszczówką, na przykład toaletowy rezerwuar, powinny być zaopatrzone w dodatkowe doprowadzenie wody z wodociągu, która w razie niedoboru dodawana jest do głównego zbiornika na deszczówkę. Jej dopływ steruje się ręcznie lub automatycznie, przy czym automatyka zabezpiecza pompę przed suchoobiegem.

Ponieważ woda deszczowa zawiera roztwory słabych kwasów (głównie węglowego), ma właściwości korozyjne. Do instalacji rozprowadzającej nie stosuje się więc elementów z materiałów podatnych na korozję (miedzi, stali), tylko z tworzyw sztucznych.

Z rury spustowej przewody doprowadzają wodę do zbiornika, a pompa rozprowadza ją do odbiorników - spłuczki, pralki, ogrodowego kranika. Rodzaj i wydajność pompy zależy od potrzeb i przewidywanego poboru wody. Ważne, aby przed podaniem do zbiornika woda była oczyszczona w koszach rur spustowych z zanieczyszczeń stałych, a także z drobniejszych zanieczyszczeń w nadrynnowych lub podziemnych filtrach żwirowych.

Zbiorniki powinny być nieprzezroczyste, aby woda nie ogrzewała się i nie docierało do nich światło (np. z polietylenu) i mogą być ustawione zarówno na terenie działki, jak i zakopane w gruncie (pod warunkiem niskiego poziomu wód gruntowych), czy ustawione w piwnicy.

W przypadku wyboru wariantu zakładającego ukrycie rezerwuaru w gruncie, wokół zbiornika pozostawia się co najmniej 20 cm szczelinę, którą następnie wypełnia się grysem, dzięki czemu grunt nie naciska na niego bezpośrednio.

Nie należy zakopywać zasobnika głębiej niż 50 cm, licząc od jego górnej krawędzi do poziomu terenu. Pojemność cysterny na deszczówkę powinna być dobrana do powierzchni dachu, czyli ilości wody, jaką można z niego przechwycić.

Przyjmuje się, że z 25 m² dachu zbiera się 1 m³ wody.

W sprzedaży spotyka się pojemniki od 750 do 3000 l, które można łączyć w baterie. Za 2000-litrowy zapłacimy około 1300 zł.

Na wypadek przelania wody w baku w sytuacji szczególnie silnych opadów powinien on być połączony z kanalizacją za pomocą syfonu zatrzymującego nieprzyjemne zapachy. Szacuje się, że wykonanie całej instalacji, umożliwiającej wykorzystanie deszczówki w domu, amortyzuje się po około ośmiu ­latach. 

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!