Jak przygotować podłoża pod prace glazurnicze

Podłoża pod płytki mogą być różne. Zazwyczaj są to mury i podkłady betonowe oraz posadzki cementowe lub anhydrytowe. Warunkiem dobrego przyklejenia płytek jest właściwe przygotowanie powierzchni, do której będą one przyklejane.

Po pierwsze – równe podłoże

Równość powierzchni po ułożeniu płytek oraz precyzja wykonania samych płytek jest zupełnie inna niż powierzchnia podłoży, na które przyklejane są te płytki. Precyzja wykonania murów, jastrychów lub płyt żelbetowych (np. fundamentowych z zatopioną już instalacją ogrzewania) wymaga odpowiedniego przygotowania podłoża pod względem wyrównania powierzchni, na którą będą przyklejane płytki.

Czy wiesz, jak: Jak rozpoznać dobrego glazurnika?

Oto powody, dla których nie powinno się wyrównywać podłoża klejami:

• Wymaga to od wykonawcy sporych umiejętności, bo przyklejana płytka na większej grubości kleju „pływa”, wobec czego trudno ją wyrównać.
• Zgodnie z powiedzeniem „klej trzyma, jak go ni ma”, im mniejsza grubość kleju (oczywiście musi być ona zgodna z instrukcjami producentów klejów), tym lepiej. Wiązanie kleju jest mocniejsze i szybciej uzyskuje wytrzymałość, jeśli warstwa kleju jest dosyć cienka.
• Ponieważ kleje do płytek są produktami droższymi niż zaprawy tynkarskie, ich wykorzystanie do wyrównywania podłoża nie jest efektywne ekonomicznie.

W zależności od rodzaju podłoża i sposobu jego wykonania oraz zastosowanych materiałów można przyjąć różne możliwości wykończenia powierzchni płytkami.

Płytki na gołe mury

Jeśli mury są wykonane precyzyjnie i powierzchnia, na którą mają być przyklejane płytki, jest równa, to można je przyklejać bezpośrednio do muru. W tym wypadku ważne jest, aby dokładność wymiarowa wykonanego muru była dosyć dobra. Dokładność ta wynika z odchyłek wymiarowych elementów murowych oraz precyzji murowania. Jeśli powierzchnie wewnętrzne elementów murowych były licowane od strony powierzchni wewnętrznych murów, to powinny być one wykonane z wystarczającą precyzją, by móc przyklejać płytki bezpośrednio na nich.

Jeśli mury były wykonane np. z bloczków z betonu komórkowego, to bardzo dobrym sposobem jest wyrównanie powierzchni pod płytki przez ich przetarcie pacą z gruboziarnistym papierem ściernym lub tarką do styropianu. W ten sposób można łatwo wyrównać podłoże, by móc przyklejać płytki bezpośrednio do podłoża – do muru.

Przy tego typu metodzie ważne jest również to, aby ukryć w murze wszystkie instalacje, które zazwyczaj są ulokowane w tynku lub zakryte tynkiem. Wówczas trzeba w murach prowadzić je w bruzdach, które wymagają zamknięcia, a jeśli to konieczne wzmocnienia, np. siatką zbrojoną.

Przyklejanie płytek bezpośrednio na podłoże jest najkorzystniejsze ze względu na koszty i efektywność robót, ponieważ nie trzeba wówczas wykonywać zabiegów wyrównywania podłoża. Nie zawsze jednak jest to możliwe do zrobienia, dokładność wykonania stanu surowego zależy bowiem od technologii budowania oraz od jakości robót zrealizowanych przez wykonawców stanu surowego.

Płytki na tynki

Nie zawsze jednak mury są wykonane na tyle precyzyjnie, aby można było przykleić płytki bezpośrednio na nie bez wyrównywania powierzchni. Wówczas podłoże pod płytki należy wyrównać – w tym celu stosuje się tynki, najczęściej cementowo-wapienne lub gipsowe, które wykonuje się z zatarciem na ostro.

W przypadku tynku cementowo-wapiennego na ostro przygotowuje się narzut, a zatem powstają dwie warstwy: obrzutka i narzut. W przypadku tynku gipsowego mamy do czynienia z warstwą tynku, która jest wyrównana, ale nie jest wygładzona.

Powierzchnia pod płytki w obu przypadkach jest równa, lecz chropowata, aby klej lepiej wiązał się z podłożem. Przygotowanie pod płytki powierzchni gładkiej nie ma sensu, jest to bowiem zbyt kosztowne i nie spowoduje lepszej przyczepności kleju.

Jeśli podłoże jest bardzo nierówne i wyrównanie go nawet tynkiem nie jest racjonalne, ściany wyrównuje się płytami gipsowo-kartonowymi. Wymaga to wykonania stelażu pod płyty lub przyklejenia płyt za pomocą kleju gipsowego. Wybór metody mocowania płyt gipsowo-kartonowych zależy od stanu podłoża i jego równości, natomiast zastosowanie odpowiedniego rodzaju płyty uzależnione jest od tego, na jakie warunki będzie ona narażona. Należy wówczas zastosować płyty wodoodporne (czyli zielone) lub zwykłe.

Płytki na podłogi

Powierzchnia podłóg może być takiej jakości, że wykonany jastrych lub płyta żelbetowa będzie na tyle równa, aby możliwe okazało się przyklejenie płytek bez wyrównywania podłoża. I najczęściej tak właśnie jest, bo jastrychy wykonane są zazwyczaj dosyć dokładnie. Na taką powierzchnię można już przyklejać płytki.

Niestety inaczej jest w przypadku płyt żelbetowych fundamentowych z instalacją grzewczą. W praktyce takiej płyty nie da się wykonać z precyzją wykonania jastrychu, wobec czego jej powierzchnię należy wyrównać. Najczęściej wykonuje się to za pomocą wylewki samopoziomującej. Wylewkę samopoziomującą najlepiej jest zastosować również wtedy, gdy zachodzi konieczność zwiększenia grubości warstw podłogowych, np. w celu wyrównania różnie wykończonych powierzchni. Przy obecnym trendzie wykonywania ogrzewania podłogowego im cieńsza dodatkowa warstwa na jastrychu lub na płycie grzewczej, tym lepiej.

Po drugie – wyrównanie chłonności podłoża

Gdy powierzchnia pod płytki zostanie już wyrównana, kolejnym krokiem będzie przygotowanie jej do tego, by klej się jej trzymał odpowiednio mocno. Przede wszystkim powierzchnia taka powinna zostać oczyszczona z zabrudzeń, nawarstwień zaprawy, pyłu, kurzu oraz tłustych miejsc. Jeśli wymaga tego producent kleju, powierzchnię należy odpowiednio zagruntować przeznaczonym do tego preparatem gruntującym. Dzięki tej ważnej czynności chłonność podłoża się wyrówna, a ponadto wykonawca zawczasu oczyści podłoże przed gruntowaniem. Zapewnienie odpowiedniej chłonności podłoża spowoduje, że nie wyciągnie ono zbyt szybko z kleju do płytek wody, która jest potrzebna do właściwego wiązania kleju. Gdyby nastąpił za szybki transport wilgoci z kleju do podłoża, mogłoby się okazać, że klej po prostu nie zwiąże albo zwiąże za słabo.

Po trzecie – zabezpieczenie przed wilgocią

Są miejsca, które wymagają dodatkowego zabezpieczenia powierzchni pod płytkami. Należą do nich strefy mokre, które występują w obszarze kabin prysznicowych, wanien itp. Te miejsca zabezpiecza się specjalnymi systemami hydroizolacyjnymi. To istotne, by wykorzystywać system, a nie przypadkowo dobrane preparaty.

Niektórzy producenci chemii budowlanej, mający w swoim portfolio różnego rodzaju kleje do płytek, mają też takie podpłytkowe systemy hydroizolacyjne. Składają się one z kilku wyrobów, takich jak środki gruntujące, taśmy hydroizolacyjne, folie w płynie, hydroizolacyjne zaprawy (które mogą być dwuskładnikowe) itp. wyroby. Tego typu systemy powinno się stosować zgodnie z instrukcją krok po kroku, od skuteczności ich wykonania będzie bowiem zależeć zabezpieczenie wnętrza budynku przed wilgocią występującą w miejscach mokrych.

Podsumowanie

Niezależnie od tego, czy powierzchnie mają być wykończone płytkami, czy nie, zawsze dobrze jest wykonać roboty stanu surowego możliwie precyzyjnie. Pozwala to zaoszczędzić na robotach wykończeniowych, ponieważ przy niewielkiej grubości tynku nie będzie konieczności wyrównywania ścian lub posadzek, a płytki będzie można przyklejać bezpośrednio na nie. Jeśli się tego nie zrobi od razu, to odpowiednie kroki mające na celu wykończenie budynku należy poczynić na późniejszych etapach. Należy również zadbać o miejsca, o których wiadomo, że zostaną wykończone płytkami, i odpowiednio je przygotować, by podłoże było równe, nośne, a także zabezpieczone przed wilgocią i innymi niekorzystnymi warunkami.

W trakcie robót konieczne jest przestrzeganie reżimu wykonawczego, w tym zapewnienie odpowiednich przerw roboczych. Niewłaściwie wykonane roboty przygotowawcze mogą spowodować, że wszystkie wysiłki pójdą na marne. A przecież roboty wykończeniowe, zarówno z powodu cen robocizny, jak i materiałów wykończeniowych, nie należą do najtańszych.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!